Door rede moeten wij hier Godsdienst en genade verstaan, een rechte smaak, dat is de eigenlijke betekenis van het woord, in de eer en het genot, welke in onbevlekte deugd gelegen zijn, zodat een vrouw, die van rede afwijkt, een vrouw is van een loszinnige, ongebonde levenswandel. Merk dus op:
1. Dat het als algemeen aangenomen wordt beschouwd, dat schoonheid en bevalligheid van lichaam als een gouden kleinood zijn, iets van grote waardij, en waar wijsheid en genade is om te waken tegen de verzoeking ervan, is schoonheid een groot sieraad. “Gratior est pulchro veniens de corpore virtus, Deugd heeft een bijzonder bevallig aanzien als zij gepaard gaat met schoonheid.” Een dwaze vrouw van een lichtzinnig gedrag wordt gevoegelijk vergeleken bij een varken, al is zij ook nog zo’n schoon varken, dat zich wentelt in het slijk van vuile lusten, door welke het gemoed en het geweten verontreinigd zijn, en, al wordt zij ook gewassen, er toch toe wederkeert.
2. Het is jammer dat schoonheid aldus misbruikt wordt door hen, die bij hun schoonheid geen zedigheid, geen ingetogenheid hebben, zij schijnt slecht aan hen besteed, zij is volkomen misplaatst, zoals een gouden ring in een varkenssnuit, waarmee het varken de mesthoop doorsnuffelt, indien schoonheid niet behoed wordt door deugd, dan komt de deugd door de schoonheid in gevaar. Dit is van toepassing op alle andere gaven van het lichaam, het is te betreuren dat diegenen ze hebben, die de wijsheid niet bezitten om er een goed gebruik van te maken.